Eric Carlek esan omen zuen berak ez zuela nahi bere liburuak gurasoek hautatzea umeentzat, liburu dendara edo liburutegira joaten zirenean, berak nahi zuen umeek beraiek hautatzea. Eta benetan asmatu zuen horretan. Eric Carleren liburuek forma ez ohikoa dute, eta kolore biziak dituzte. Umeek, gurasoen laguntzarik gabe, irakurtzen jakin gabe ere, haren liburuak aukeratzen, ulertzen eta maitatzen dituzte. Gure etxean ere halaxe gertatu zen. Carleren beldar gosetia, The Very Hungry Caterpillar, haurren ohean egoten zen gauero, beraiekin batera egiten zuen lo, izara artean. Hostoak jan eta jan dabilen beldar koloretakoa, azkenean mitxeleta bihurtzen den arte.
🎧 Entzun podcasta
Berria | New Yorkeko munduak: Euskaldunon egunkarian eta Berrian aritu nintzen astero zutabeak idazten. Zutabeak niretzako halako memoria-kutxa txikiak ziren. Eguneroko bizitzatik hartzen nituen gaiak, irudiak, eszenak. Idatzi eta gero, hantxe geratzen ziren gordeta, egunkariko kutxatxoan. Argazkiak ateratzea bezala zen, bizitzako une jakin bat jasotzen zuten. Orain berriz hasiko naiz zeregin berarekin, zuek kutxak zabaldu besterik ez duzue egin behar.
Podcastera harpidetu
