Madison parkean kaleko zirkua dago, txotxongiloak, haurrentzako jolasak. Alaba hara eta hona dabil. Emakume bat hurbildu zaio aitari. “Zu zara aita?”. “Halaxe da, zergatik”. “Oso bizia ikusten da umea, artista arima dauka, ez zenuke nahi aktoresa izatea?”. Aitak hasieran mesfidati begiratu dio emakumeari, baina pertsona ona iruditu zaio. “Debbie naiz. Hau da nire txartela, etorri agentziara eta hitz egingo dugu. Konpromisorik gabe”. Aitak txartela sartu du poltsikoan.
🎧 Entzun podcasta
Berria | New Yorkeko munduak: Euskaldunon egunkarian eta Berrian aritu nintzen astero zutabeak idazten. Zutabeak niretzako halako memoria-kutxa txikiak ziren. Eguneroko bizitzatik hartzen nituen gaiak, irudiak, eszenak. Idatzi eta gero, hantxe geratzen ziren gordeta, egunkariko kutxatxoan. Argazkiak ateratzea bezala zen, bizitzako une jakin bat jasotzen zuten. Orain berriz hasiko naiz zeregin berarekin, zuek kutxak zabaldu besterik ez duzue egin behar.
Podcastera harpidetu
