Munduko etxerik garestiena

Munduko etxerik garestiena saldu da New Yorken. Central Park-aren hegoaldeko ertzean, lau solairuko pisu batek 238 milioi balio izan ditu. Oso garesti dira etxeak hemen, eta normalean txikerrak eta zaharkituak izaten dira. Etxeen garestitze hau ez da soilik Manhattan-era mugatzen, hots, erdialdera, auzoetara ere iritsi da, Harlem edo Brooklyn aldera esate baterako.

🎧 Entzun podcasta

Jatorrizko edukira joan

tropela podcastakBerria | New Yorkeko munduak: Euskaldunon egunkarian eta Berrian aritu nintzen astero zutabeak idazten. Zutabeak niretzako halako memoria-kutxa txikiak ziren. Eguneroko bizitzatik hartzen nituen gaiak, irudiak, eszenak. Idatzi eta gero, hantxe geratzen ziren gordeta, egunkariko kutxatxoan. Argazkiak ateratzea bezala zen, bizitzako une jakin bat jasotzen zuten. Orain berriz hasiko naiz zeregin berarekin, zuek kutxak zabaldu besterik ez duzue egin behar.

 

 

Podcastera harpidetu

Bi-bietara

New Yorken dohainetako bat da filmetako pertsonaiak bizitza errealean ezagutzen dituzula. Jose Tasende eta Milton Sterow-ekin geratu gara bazkaltzeko. Edadetuak dira biak baina ez erretiratuak, hemen ez da inor erretiratzen, are gutxiago sormen munduan. Josek sekulako bizitasuna dauka, begiekin egiten du berba. 40 urte bete berri ditu La Joya-n duen galeriak.

🎧 Entzun podcasta

Jatorrizko edukira joan

tropela podcastakBerria | New Yorkeko munduak: Euskaldunon egunkarian eta Berrian aritu nintzen astero zutabeak idazten. Zutabeak niretzako halako memoria-kutxa txikiak ziren. Eguneroko bizitzatik hartzen nituen gaiak, irudiak, eszenak. Idatzi eta gero, hantxe geratzen ziren gordeta, egunkariko kutxatxoan. Argazkiak ateratzea bezala zen, bizitzako une jakin bat jasotzen zuten. Orain berriz hasiko naiz zeregin berarekin, zuek kutxak zabaldu besterik ez duzue egin behar.

 

 

Podcastera harpidetu

Lampedusako medikua

Gianfranco Rosi zinemagilearen ‘Fuocoammare’ dokumentalean ikusi nuen lehen aldiz Pietro Bartolo. Ordenagailuaren aurrean, migratzaileez beteriko egurrezko ontzi baten argazkia deskribatzen ari zen. “Ontziaren bizkarrean lehen mailako migratzaileek bidaiatzen dute, 1500 dolar ordaintzeko gai direnak. Azpian berriz, bigarren mailakoak. Eta azkenaren azkenak, itsasontziko sotoan doaz”, deskribatu zuen hunkituta.

🎧 Entzun podcasta

Jatorrizko edukira joan

tropela podcastakBerria | Zaitun: Zerutik begiratuta, tanto berdeak dirudite. Olibondoak Mediterraneoko paisaia, Italiatik Palestinara, janzten duten milurteko zuhaitzak dira. “Gure arbolek hitz egingo balute…”, esan zidan behin emakume palestinar batek. Historiaren testigu mutuak direla pentsatuko dute askok, baina haien fruituek, olibek, hizkuntza unibertsala hitz egiten dute. Horregatik, Zaitun deitu diogu Podcast honi. Oliba esateko arabierara jo dugu, erroetara. Bi astetik behin Mediterraneoko txoko desberdinetako kontuak hurbilduko dizkizuegu. Istorio batzuk, Italiako nondik-norako politikoei buruz. Beste batzuk, berriz, ahanzturara kondenatuak diruditen errefuxiatuen inguruan. Denak oliba zukuaren gustu fresko eta, zergatik ez, mikatzarekin.

Podcastera harpidetu

Nor da Simone Biles?

ortzi urteko alabak emakumezko bat hautatu behar zuen eskolako lan bat egiteko. Andrazkoaren bizitza eta pentsamendua azaldu behar zituen lanak. Good Night Stories for Rebel Girls (lotarako ipuinak neskato bihurrientzat) izeneko liburuan bazeuden adibideak.

🎧 Entzun podcasta

Jatorrizko edukira joan

tropela podcastakBerria | New Yorkeko munduak: Euskaldunon egunkarian eta Berrian aritu nintzen astero zutabeak idazten. Zutabeak niretzako halako memoria-kutxa txikiak ziren. Eguneroko bizitzatik hartzen nituen gaiak, irudiak, eszenak. Idatzi eta gero, hantxe geratzen ziren gordeta, egunkariko kutxatxoan. Argazkiak ateratzea bezala zen, bizitzako une jakin bat jasotzen zuten. Orain berriz hasiko naiz zeregin berarekin, zuek kutxak zabaldu besterik ez duzue egin behar.

 

 

Podcastera harpidetu

Iledun igelak

Sarrera bat lortu nuen El silencio de otros (Besteen isiltasuna) Almudena Carracedoren dokumentala ikusteko. Francoren biktimei buruzkoa da. Village auzoko Film Forum-en botatzen zuten. Mukuru betea zegoen aretoa. Bikote heldu baten ondoan esertzea egokitu zitzaidan. Espainiarrak ziren, diplomatikoak.

🎧 Entzun podcasta

Jatorrizko edukira joan

tropela podcastakBerria | New Yorkeko munduak: Euskaldunon egunkarian eta Berrian aritu nintzen astero zutabeak idazten. Zutabeak niretzako halako memoria-kutxa txikiak ziren. Eguneroko bizitzatik hartzen nituen gaiak, irudiak, eszenak. Idatzi eta gero, hantxe geratzen ziren gordeta, egunkariko kutxatxoan. Argazkiak ateratzea bezala zen, bizitzako une jakin bat jasotzen zuten. Orain berriz hasiko naiz zeregin berarekin, zuek kutxak zabaldu besterik ez duzue egin behar.

Podcastera harpidetu

Bakarrizketan

Etxetik metroa hartzera noala, 79 kaleko geltokian, goizero ikusten dut gizon bat. Broadway etorbideko bi norabideen arteko irlan egoten da, zebra-bidearen erdian, bere bostean berbetan. Etxerik gabekoa da, homeless-a. Keinuak egiten ditu, garrasika ere hasten da batzuetan, baina ez da inorekin sartzen.

🎧 Entzun podcasta

Jatorrizko edukira joan

tropela podcastakBerria | New Yorkeko munduak: Euskaldunon egunkarian eta Berrian aritu nintzen astero zutabeak idazten. Zutabeak niretzako halako memoria-kutxa txikiak ziren. Eguneroko bizitzatik hartzen nituen gaiak, irudiak, eszenak. Idatzi eta gero, hantxe geratzen ziren gordeta, egunkariko kutxatxoan. Argazkiak ateratzea bezala zen, bizitzako une jakin bat jasotzen zuten. Orain berriz hasiko naiz zeregin berarekin, zuek kutxak zabaldu besterik ez duzue egin behar.

 

 

Podcastera harpidetu

Igerian

Igerilekuan nago umeekin. Igerileku publikoak gutxi dira New Yorken negu partean igerian egin nahi izanez gero. Udan bai, udan doako putzu ugari dago, egurats zabalean, parkeetan eta auzoetan nonahi. Baina udako igerilekuek neguan beste betebehar bat izaten dute, izotz-pista bilakatzen dira.

🎧 Entzun podcasta

Jatorrizko edukira joan

tropela podcastakBerria | New Yorkeko munduak: Euskaldunon egunkarian eta Berrian aritu nintzen astero zutabeak idazten. Zutabeak niretzako halako memoria-kutxa txikiak ziren. Eguneroko bizitzatik hartzen nituen gaiak, irudiak, eszenak. Idatzi eta gero, hantxe geratzen ziren gordeta, egunkariko kutxatxoan. Argazkiak ateratzea bezala zen, bizitzako une jakin bat jasotzen zuten. Orain berriz hasiko naiz zeregin berarekin, zuek kutxak zabaldu besterik ez duzue egin behar.

 

 

Podcastera harpidetu